Het magnum opus aan anderhalf jaar Sambanda. De Franse trips naar Bethune en Lens waren slechts opwarmertjes voor wat komen zou gaan in de tropische sferen van maasstad Rotterdam. Het recept bleef nagenoeg ongewijzigd: gezamenlijk de bus in, veel geschreeuw en gezang, efkes speule en terug de bus in met Schultenbräu. Met de toevoeging van enkele extra ingrediënten werd er uiteindelijk heerlijk gesmuld…
Uiteraard werd er weer vertrokken vanuit huize Smits. Ditmaal hebben we onze vrienden van Verhoeven gelaten voor wat ze waren en is er gekozen voor een wat luxere bus. Dit om het contrast schoon/dikke teringzooi beter uit te laten komen (wat erg goed gelukt is; later meer). Voor de zekerheid werd er een extra bus ingeschakeld om dit te bewerkstelligen.Met illustere namen als Harrie van Hoogstraten en Mansie vd Heijden zou dit geen probleem vormen.
Alhoewel men zich later op de dag in de elfen / tuin / blaadjes / dennenboompakjes moest hijsen, moest er natuurlijk ook even gepatst worden met de geweldige nieuwe Sambanda shirts. Zodoende werd er, wederom akelig vroeg, plaats genomen in de bus. Opnieuw moest iedereen eerst even wakker worden, en welk instrument is daar beter geschikt voor gebleken dan de megafoon? Helaas had Peter ‘perongeluk’ de megafoon ’thuis laten liggen’ en hem dus ‘vergeten’. Spijt zou Peter krijgen als haren op zijn hoofd toen bleek dat er nog enkele ontzettend hoge fluitjes aanwezig waren. De stemming zat er dan ook al snel weer goed in!
Eenmaal aangekomen in Rotterdam en de nodige politieagenten ontwijkend (Gijs had zich weer niet in kunnen houden) werd het dan toch tijd om in de bladerkloffies te stappen. Uiteraard waren ook de slaafjes Silvie en Danielle weer van de partij om de nodige foto’s en filmpjes te maken en opvallend genoeg waren zij er als de kippen bij om de massastriptease die volgde als de wiedeweerga vast te leggen. Toen de testosteronbommen omgekleed waren, konden de dames het niet laten zich te hijsen in zo’n ruig, bezweet Sambanda shirt.
Na het aankleden van de lijven en het proviantbusje (as seen on Spuiten & Slikken) werd alvast de nodige moed ingedronken, want men stond voor een uitputtingsslag van een uurtje of 6. Dit gebeurde allemaal in rustige mate, maar natuurlijk maakt altijd één raddraaier het zo bont dat er weer door de lange arm der wet opgetreden moet worden. Schavuit Riny werd streng aangesproken door de RDPD (RotterDam Police Department), die hem met vier man sterk in bedwang moesten houden. Riny verrekte het zijn biertje weg te gooien en dronk rustig verder.
Toen de parade eindelijk begon, wist men nog niet zo goed wat hen te wachten stond. Bijna een miljoen mensen sloegen gade hoe Sambanda iedereen aan het schuddebillen zette. Er werd non-stop gedrumd, en dat was maar goed ook. Bij iedere pauze die langer dan 5 secondes duurde werd men namelijk uitgefloten en werden leuzen als “MUSIEEEK!” luidkeels gescandeerd. De angst van een meute van honderden boze toeschouwers zorgde er vervolgens alweer snel voor dat het volgende nummer werd ingezet. En zo snel als zoiets gaat (?) werden de beoogde moordenaars ineens de grootste fans, met alle gevolgen van dien. Uit enthousiasme werd niet alleen gedanst, ook werd er veel betast, gesjanst, gevoeld en Roel is ergens onderweg zijn maagdelijkheid nog kwijtgeraakt. Hele surdo’s verdwenen onder de gretige billen van menig toeschouw(st)er, waar ook hier weer alle geslachten aan meededen (mannelijk, vrouwelijk, gemixt). Maar: of er nou gevoeld, geschuifeld of aangerand werd; het niveau van enthousiasme van het publiek was ongekend geweldig! Van de rustigere stukken tot aan de megadrukke Coolsingel sleepte het publiek de band door al het geweld heen. Naast het multiculturele publiek kwam deze steun nog het meest van een meegereisde Sambanda fanclub. Bedankt jongens!
De slag om het voltooien van de parade werd het zwaarst op de Coolsingel, toen Jeroen besloot dat het zo wel mooi was geweest en door zijn vel heen sloeg. Na Klaas en Dirk laste ook Spankie dus zijn welverdiende (???????) pauze in. Hij wreef zijn knuistjes al tegen elkaar, toen Joris een opvallend genereus gebaar maakte en hij Jeroen zijn repenique gaf. De lamzak. Hij vergezelde vervolgens de tamborimlijn, waar bij bijvoorbeeld Klaas al een leuk kleurverschilletje op zijn ontblote bol zichtbaar was.
De Coolsingel bleek nagenoeg het eindstation van een lange, maar ontzettend gezellige parade en men kuste bij binnenkomst gulzig de grond. Blijde kreten werden geslaakt en de blikjes bier uit de proviandwagen sisten in koor toen men het overwinningsfeest vierde. Opnieuw flitste het in het honderduit toen de blote basten weer tevoorschijn kwamen. Voor tips hoe je het best uit de kleren kunt; vraag om een Raymonstratie. Flitsen deed het overigens de hele tocht lang, want die helden moesten natuurlijk door een ieder op de gevoelige plaat vastgelegd worden. Ik wil graag mijn kamer in Tilburg nog behangen, dus als iedereen die een foto van me heeft gemaakt die naar mij wil sturen; graag. Ik denk dat ik de kamer wel twee keer rond kom.
Terwijl de supportersbus al huiswaarts was gekeerd, verschanste het ganze Sambanda zich achter de geblindeerde busramen om zich te vergapen aan een uitkledende koningin. Hier bleek dat de ramen toch niet zo geblindeerd waren, waardoor het koninginnetje vreemd genoeg een stuk preutser werd. Toen werd er maar troost gezocht bij een andere lekkere blonde genaamd Ria (also known as Bava Ria). De euforie van het spektakel die dag en de eerste pilsjes maakten dat de stemming er al direct weer in zat en men één ding zeker wist: di wordt wir un skonne terugweg!En dat werd het. Een ieder die het toilet bezocht werd door Teun op de proefgesteld of men nog wel helder was middels het Give it up-intro. Peter slaagde met vlag en wimpel, de rest was al te ver vertrokken om nog enig zinnig woord uit te kunnen kramen, laat staan een stuk te drummen.
De anekdotes die volgden zullen nog menig Sambanda feestje de revue passeren. Zo moesten we dit jaar de kersjes missen, maar werden we wel volgestauwd met heerlijke kippenvleugeltjes. Deze werden vakkundig op de vloer van de bus gesmeten (fase 1 voltooid), gevolgd door de nodige pilseners (fase 2 voltooid) en andere rotzooi (plan teringzooi: voltooid). Intussen kreeg men het bericht dat de supportersbus was aangehouden wegens het aanrijden van een andere auto (spiegel er af). Superrinie is inmiddels weer op vrije voeten.
Het feestgedruis nam ongekende hoogtes en vormen aan en het enige dat eigenlijk nog miste was een megafoon. De microfoon van de buschauffeur bleek echter een waardige vervanger. Willie verzorgde hier eerst een waardige en emotionele afscheidsspeech, aangezien dit zijn laatste deelname was in Rotterdam (dat zullen we nog wel eens zien mannetje). Vervolgens werd Anton nog even in het zonnetje gezet, aangezien deze surdoheld afscheid moest nemen van de geweldige club die Sambanda is. Toen ook hij het niet helemaal meer droog hield besliste men dat het wel mooi was geweest met al dat gebrul en werd er weer gewoon gezopen, gezongen en geschreeuwd. Moppen werden getapt, koelboxen werden gesloopt en de vloer werd er niet schoner op. Sjors had zijn mondharmonica paraat en speelde zoals hij nog nooit gespeeld had. Geen verzoekje te gek, geen klassieker te klassiek voor deze held!
Omdat de wc in deze bus wél schoon was werd er gretig gebruik van gemaakt. Wellicht een beetje té gretig, want na verloop van tijd viel de wc in het slot en kon er niet meer getoiletteerd worden. Dit tot grote ergernis van Claudio, die de chauffeur tot stoppen maande. Met succes, want er werd al snel gestopt langs de Autobahn (onverantwoord). Voor Sjors kwam deze pauze echter te laat; die had zijn heil al gezocht in een klein plastic flesje. Verschillende Sambanda leden hebben zich gedurende de terugreis af moeten vragen wat voor een lauwe substantie ze in hun nek hadden hangen… Hangen deed ook Silvie, die haar vrouwelijke eer (haha) liet voor wat het was (haha) en de bosjes in dook. De paar pilsjes werden haar echter fataal, want ze kukelde binnen enkele secondes achterover, hetgeen ja-knikkend werd bewonderd door Sjors.
Men kwam bijna aan in Gemert toen nog even werd afgesproken dat er een afterparty plaats zou vinden bij ’t Vossenhol. Dat het terras al was gereserveerd deerde niemand; wie wil er immers doodgewone tafels als je ook kunt zuipen aan een SAMBANTAFEL!? En zo werd het beste paard van stal gehaald. Cor zette dan ook even later de tafel op en de frikandellen konden besteld worden. Ter vermaak werd er nog een potje volleybal op straat gespeeld, waar enkele auto’s onbedoeld een plaatsje in het team veroverd hadden. Langzaam maar zeker dropen diegenen die níet levensmoe waren daarom af. Willy nam het voortouw en liet zich gedwee op het dashboard zakken van zijnpersoonlijke taxi, slechts gevolgd door een vermoeid handje dat een vergeefse poging deed om gedag te zwaaien. Volgend jaar weer Willy!
Voor een enkeling was de dag echter nog niet lang genoeg en zij waren dan ook nog niet van plan er een eind aan te breien. Harmonicabroeders Gijs en Sjors brachten nog een serenade bij de verjaardag van Jacobien Donkers, van wie eerdergenoemd feestje bij ’t Vossenhol was. Dit is de twee zo goed bevallen dat Sjors niet bij Silvie maar bij de familie van Hoogstraten is blijven slapen. Dit concludeerde een geweldige, fabelachtige en vooral superskonne dag.
Conclusie: Sjors eiste wederom een hoofdrol op, Joep heeft WEER geen foto van bovenaf gemaakt, Silvie is net niet gegrepen door Sjors, Sambanda heeft van zich laten horen op Nederland 1, Nederland 3 en SBS6, André is een blanke die wél ritmegevoel heeft (hahahahahah) en volgend jaar gaan we gewoon weer mee met Willy mee naar Rotterdam!
Teun van den Heuvel